- غربالگری جمعیتی PSA در مردان به‌منظور تشخیص سرطان پروستات، موجب کاهش مرگ‌ومیر ناشی از سرطان پروستات می‌شود، اما به بهای بیش‌تشخیصی و بیش‌درمانی بوده و توصیه نمی‌شود (I, C).
- انجام آزمایش PSA زودهنگام (اندازه‌گیری پایه PSA همراه با پیگیری مبتنی بر ارزیابی ریسک) می‌تواند به مردان بالای ۵۰ سال، مردان بالای ۴۵ سال دارای سابقه خانوادگی سرطان پروستات، مردان آفریقایی-آمریکایی بالای ۴۵ سال و حاملان جهش‌های BRCA1/2 بالای ۴۰ سال پیشنهاد گردد (III, B).
- انجام آزمایش برای تشخیص سرطان پروستات در مردان بدون علامت، نباید در مردانی که امید به زندگی کمتر از ۱۰ سال دارند، صورت گیرد (I, E).
- انجام mpMRI پیش از بیوپسی پروستات توصیه می‌شود (I, B).
- برای تأیید اندیکاسیون انجام بیوپسی در مردان با PSA بالا، استفاده از محاسبه‌گر خطر سرطان پروستات و/یا mpMRI توصیه می‌گردد (III, C).
- علاوه بر سطح PSA و نتایج MRI، تصمیم‌گیری برای انجام یا عدم انجام بیوپسی باید با در نظر گرفتن یافته‌های معاینه انگشتی رکتوم (DRE)، قومیت، سن، کوموربیدیتی‌ها، نسبت PSA آزاد بهPSA تام (free/total PSA)، سابقه بیوپسی قبلی و ارزش‌ها و ترجیحات بیمار صورت گیرد.
- انجام بیوپسی‌های ترانس‌پرینه‌آل نسبت به بیوپسی‌های ترانس‌رکتال تحت هدایت سونوگرافی توصیه می‌شود (III, B).
- هر نمونه بیوپسی باید به‌صورت جداگانه گزارش شده و بر اساس توصیه‌های اجماعی انجمن بین‌المللی آسیب‌شناسی اورولوژی (International Society of Urological Pathology Consensus) ارزیابی گردد (II, B).
- بیماری محدود به پروستات باید به‌عنوان بیماری با خطر پایین، متوسط یا بالا طبقه‌بندی شود تا راهنمایی برای پیش‌آگهی و درمان باشد (III, A).
- بیماران با بیماری با خطر متوسط باید برای تشخیص متاستازها از MRI یا CT (شکم و لگن) و اسکن استخوان استفاده کنند (III, B).
- بیماران با بیماری با خطر بالا باید برای تشخیص متاستازها از CT (سینه، شکم و لگن) و اسکن استخوان استفاده کنند (III, B).