- بیماران مشکوک به سرطان کلیه باید تحت بررسی‌های مناسب شامل تصویربرداری مقطعی، تحلیل هیستوپاتولوژیک و بررسی‌های آزمایشگاهی قرار گیرند (I, A).
- انجام تصویربرداری مغزی (CT یا MRI) و اسکن استخوان پیش از آغاز درمان سیستمیک در بیماری پیشرفته، توصیه می‌شود (IV, B).
- تحلیل هیستوپاتولوژیک باید به‌منظور تعیین زیرنوع تومور انجام شود و نتایج آن پیش از شروع درمان سیستمیک در دسترس باشد (I, A).
- استفاده از طبقه‌بندی اخیر سازمان جهانی بهداشت (WHO) به‌صورت روتین ضروری نیست؛ بلکه تمرکز باید بر زیرنوع‌های تثبیت‌شده با الگوریتم‌های درمانی مشخص، مانند ccRCC و pRCC، باشد (IV, B).
- ارزیابی ژنتیکی در بیماران جوان‌تر، افراد دارای ضایعات چندگانه یا دوطرفه، اشخاص دارای خویشاوند درجه اول یا دوم مبتلا به RCC، بیماران مبتلا به اختلالات مرتبط با شرایط مستعدکننده شناخته‌شده، و همچنین بیمارانی که گزینه‌های درمانی استاندارد را پشت سر گذاشته‌اند، توصیه می‌شود (IV, A).
1. مرحله‌بندی باید بر اساس ویرایش هشتم سیستم TNM اتحادیه بین‌المللی کنترل سرطان (UICC) انجام شود (IV, B).
2. برای ارزیابی خطر در بیماری‌های قابل جراحی از سیستم‌های امتیازدهی پیش‌آگهی مانند طبقه‌بندی KEYNOTE-564 و در بیماری پیشرفته از طبقه‌بندی IMDC استفاده شود (I, A).