- هماچوری بدون درد، شایع‌ترین علامت تظاهرکننده در سرطان مثانه است و در تمامی موارد باید مورد بررسی قرار گیرد (IV، A).
تشخیص سرطان مثانه بر اساس معاینه سیستوسکوپیک مثانه و ارزیابی هیستولوژیک بافت به‌دست‌آمده از طریق بیوپسی سرد (cold-cup biopsy) یا برداشت کامل تومور از طریق TURBT انجام می‌شود. در صورت امکان باید برداشت کامل تمام بافت توموری انجام گیرد. همچنین، در نمونه‌های بیوپسی باید بافت عضله نیز گنجانده شود، مگر در مواردی که انتظار می‌رود ضایعه Ta/LG باشد (IV، A).
تشخیص آسیب‌شناسی باید بر اساس جدیدترین طبقه‌بندی سازمان جهانی بهداشت (WHO) انجام گیرد (IV، A).
علاوه بر مرحله (stage) و درجه (grade)، باید حضور و درصد هیستولوژی واریانت، تهاجم لنف‌عروقی و حضور عضله دترسور در گزارش ذکر شود (IV، A).
تشخیص‌های مولکولی نظیر طبقه‌بندی اطلس ژنوم سرطان (TCGA) و وضعیت PD-L1 برای تمام تومورها ضروری نیستند (IV، C).
- درمان خط اول استاندارد سرطان پستان HER2-مثبت باید بدون توجه به وضعیت HR، پرتوزوماب-تراستوزوماب-دوستاکسل باشد.
- دوستاکسل باید حداقل برای شش دوره تجویز شود و در صورت تحمل، به دنبال آن درمان پرتوزوماب-تراستوزوماب تا زمان پیشرفت بیماری حفظ گردد.
- ممکن است یک تاکسان (پاکلیتاکسل، ناب-پاکلیتاکسل) جایگزین دوستاکسل شود.
- ET ممکن است پس از تکمیل ChT برای تومورهای HER2-مثبت و HR-مثبت به درمان پرتوزوماب-تراستوزوماب اضافه شود. همچنین، OFS باید برای زنان قبل از یائسگی اضافه شود.
- پیشنهاد می‌شود بیمارانی که در عرض 12 ماه پس از دریافت تراستوزوماب-پرتوزوماب، عود متاستاتیک دارند، توصیه‌های درمانی خط دوم را دنبال کنند.
- . تصویربرداری مقطعی از دستگاه فوقانی ادراری (CT/MRI یوروگرافی) برای غربالگری تومورهای همزمان دستگاه فوقانی ادراری (UTUC) در موارد سرطان مثانه با درجه بالا (HG) توصیه می‌شود (IV، B).
